Barmhartigheid

Een mager lijfje, honger, op zoek naar wat eetbaars….snotneusje, droevige ogen schichtig kijkend om zich heen. De nacht verschijnt, dan verschijnt zij ook. Ze heeft het niet meer op ons mensen. Vroeger probeerde ze nog contact te zoeken, maar tientallen handen joegen haar weg, er werden stokken naar haar gesmeten, er werd geschopt en geschreeuwd. Altijd boze stemmen die haar niet welkom heette. Ze had niks misdaan: ze was er gewoon, haar aanwezigheid werd als vies en smerig ervaren. Nee, die hoop heeft ze opgegeven. ´S nachts sluipt ze in haar eentje alle vuilniszakken af, hoopt ze op een beschimmeld stuk brood of plastic randjes van de kaas. Ze is ziek, ze geniet niet meer, haar lijfje doet pijn en ze rilt zachtjes….alweer een nacht zonder voedsel…. ze had geen geluk op 25 december. Ze sloop naar een struik, ze was moe. In de verte hoorde ze TV geluiden en gelach. Ze sloot haar oogjes en probeerde met een leeg maagje de slaap te vatten. Zo lag ze daar toen ik haar vond. Voorzichtig heb ik haar opgetild en in mijn armen genomen. Voordat ik mijn deur bereikte was ze al zacht weggegleden over naar een plek waar geen pijn is en ook geen mensen zijn. Het spijt me lieve schat.. Schamen we ons niet? Vele dakloze diertjes leven er op straat. Jaag ze niet weg, zij hebben hier niet voor gekozen... Fijne kerst